7.13 uur.
Ik draai me om.
Brein begint te werken.

7.13?
Nee, dat kan niet.
Terugdraaien.
Opnieuw kijken.
Toch wel.. Klok liegt niet.
Oh oh..

7.32 uur.
m’n lieve broer staat voor de deur, goedemorgen!
Ik sjor m’n rugzak naar beneden en stap in de auto. Trein wacht niet en vliegtuig ook niet. Douche moet dat dus helaas maar wel.

8.15 uur.
Hoezo een online treinkaartje is niet geldig wanneer je deze niet hebt uitgeprint?
U kunt de code toch scannen via schermpje?
Oh, dat mag niet.
Bijzonder, vind u zelf niet? Ik vlieg straks ruim 7000 km op een online boardingcard, maar trein Utrecht – Schiphol wil een printje zien.
Regels zijn regels mevrouw.
Snap ik, maar NS snapt het duidelijk nog niet. Jammer.

9.25 uur.
Toeristenvisum in de pocket.
Koffie.
Eindelijk..

11.54 uur
Wachtend op vertrek.
Vertraging.
Verlate passagiers stappen op hun dooie gemak binnen.
Passagiers Verschuur en Vlecken zijn nog steeds spoorloos.
“Srananmans kennen geen stress, dat is iets voor Bakra’s”, aldus m’n buurvrouw op links.

De stewardess in het blauwe pakje is duidelijk ook een Bakra en legt geduldig (echter licht geïrriteerd) de regels uit; ” nee meneer, u kunt niet allemaal zomaar van plaats verwisselen. Nee mevrouw, die jas, 2 hoeden en 2 tassen mogen / kunnen niet allemaal bij uw voetenruimte, een deel moet echt in de bagage bakken boven uw hoofd”.
Regels zijn regels.
Dat zinnetje heb ik eerder gehoord vandaag.
Ik whats app mijn telefoon leeg en krijg online Surinaamse les.

21.45 uur -16.45 uur
Les 2 in Surinaams, van de taxi chauffeur (met sterk Rotterdams accent)
Yu wani go waka nanga mi?
Nee, dat wil ik helemaal niet, ik wil naar m’n guesthouse.
Nadat dat duidelijk is volgt een bijzonder, maar leuk gesprek.
Ik deel de taxi met een Nederlandse jongen die hier voor een NGO project is, hij gaat diep het binnenland in (gesubsidieerd) om bij een indianen dorp te lijken hoe men met natuurbehoud omgaat. De taxi chauffeur blijkt veel kennis te hebben over het binnenland en de verschillende bevolkingsgroepen. Ook heeft hij geweldige verhalen over een van de grote passies hier, zangvogeltjes. 20.000 euro is niets voor zo’n beestje. Ik geloof er niets van, maar je kunt je dus voorstellen hoeveel geld er omgaat tijdens de wedstrijden. Op zondagochtend op het onafhankelijksplein is het serieuze business.
Twee kooien op een stok tegenover elkaar. Doel is dat het vogeltje in een x-aantal minuten zo vaak mogelijk hetzelfde deuntje herhaald.
M’n plan voor de volgende ochtend is meteen gemaakt, want dat wil ik wel eens zien natuurlijk.
En ook die plantages, en die binnenlanden, en Paramaribo, en de dolfijnen, en Blaugrond, en, en oja, ook wilde ik rustig aan doen…

23.20 uur – 18.20 uur
Met een vers zuurzak sapje op balkon van m’n kamer.
Het is nog 29 graden en de vogeltjes in de bomen gaan tekeer. Ik hoor geen repeterend deuntje..

23.55 uur – 18.55 uur
Wat kan een douche toch heerlijk zijn!