Ook al is het frisse waarschijnlijk niet aan de temperatuur gelinkt, ik moet toch lachen. Het is nog ochtend en reeds rond de 30 graden. Fris? Eerder prettig tropisch.
En dat al 3 zondagen op rij, wat een enorme luxe: Mooie verlaten stranden in Florida, wakker worden met een koffie op een pleintje in Barcelona en nu slipperend langs de houten huizen van Paramaribo. Wow, blessed. Wat heeft de wereld toch veel te bieden en ik mag het allemaal beleven. Nu dus in Paramaribo.

Ik loop verder het centrum in, richting de waterkant en de Surinamerivier. Wellicht niet de goede richting voor een rustige wandeling want daar weinig gesoigneerde heren zeg maar. Wel wat louche en/ of verveeld uitziende types:
“Waar ga je? Wandelen? Alleen? Ik heb een auto met airco! Zullen we kennismaken? Mag ik een beetje met je wandelen? Wil je wat kopen?”

M’n geluksgevoel dreigt om te slaan in irritatie en dat moeten we niet hebben. Ik versnel m’n pas en vlucht -enigszins bezweet- Ford Zeelandia in.
Phoe, nog even acclimatiseren… Gelukkig is een museum daar een prima plek voor. Op zondag is er ook een rondleiding door vrijwilligers, echt leuk, leerzaam bovendien. Daar ook de plek van de decembermoorden. De gids ontwijkt de kritische vragen van de groep, maar indirect geeft hij wel z’n mening. De zoon van Bouterse maakt de situatie er niet gemakkelijker op en ik heb het idee dat men het onderwerp maar liever mijdt. Ik weet er zelf, behalve wat krantenartikelen, ook te weinig van af , dus hou wijselijk m’n mond.

Ik loop weer naar buiten met een Nederlandse stagiaire, daar stikt het hier van. Ze maakt me een beetje wegwijs in de stad. Ik blijk inmiddels de zangvogel wedstrijd op het onafhankelijksplein te hebben gemist, die twatwa’s en picolets kwetteren vooral s morgens heel vroeg. Tja, had ik eigenlijk zelf ook wel kunnen bedenken. Wel lopen overal nog mannen met hun vogeltjes rond. Buiten het feit dat ze trots zijn is het onderdeel van de zangopleiding: zo wennen de vogeltjes aan geluiden van mensen en verkeer, anders kunnen ze later niet optreden. Grappig gezicht, overal van die kooitjes.

’s Avonds leuk en open gesprek met de NL/ Surinaamse eigenaresse van het guesthouse. De voor- en nadelen van beide landen, de verschillen, de mentaliteit, waar thuis voelen etc. Nog niet eenvoudig. Blijkt overigens jarenlang als financial professional voor Yacht te hebben gewerkt en kent veel van mijn collega’s. De wereld is klein.