Hej Hej

Eerste keer Zweden zonder werkgerelateerde afspraken. En dat betekent ook meteen buiten de grenzen van Stockholm en Gothenburg tredend. Wat een geweldig idee om juist daar je verjaardag te vieren en allerlei mensen uit te nodigen. Zoveel beter dan een feestje of een etentje. Anne-Marie inspireert me, tenslotte zit er bij mij ook bijna een kroonjaar aan te komen. 30 jaar was Myanmar, 40 jaar was Argentinië, 50 jaar ga ik over nadenken. Zal in ieder geval niet in Nederland zijn, althans, dat ligt weinig voor de hand.

Vanaf Gothenburg naar het plaatsje Dingle, gelukkig heeft Google Maps er wel van gehoord en direct krijgen we de beste connectie voorgeschoteld. Hoe eenvoudig is het toch om zo te reizen. Met smartphone en creditcard lijk je in Zweden een heel eind te komen. Drie bussen verder en tweeëneenhalf uur later stappen we, keurig op schema, uit bij de bushalte. Er is echter helemaal niets daar, zelfs geen bushokje, wat voor mensen zouden er in Dingle wonen? We kijken een beetje suf en onwennig in het rond, het miezert en we zoeken naar een auto met een Nederlands kenteken. Dit laatste lukt gelukkig heel snel, al moeten we wel echt recht voor de auto gaan staan willen we ook daadwerkelijk gespot worden, blending in nicely? Hoop het eigenlijk niet want zoals gezegd, van Dingle en de bewoners ging mijn hart nu niet meteen sneller kloppen. Dit gebeurde overigens wel wanneer we een kleine 20 minuten later via groene landweggetjes stoppen bij een rotsige baai met een paar houten huisjes en grote verlaten loodsen.

Beter kun je je het echt niet voorstellen! Een ruim houten huis, direct aan het water, gebouwd op de rotsen. Een zonneterras, een trapje om het water in te gaan en een geweldig uitzicht op de baai vanuit elke hoek van het huis. Elk moment van de dag verandert de kleurstelling. Het zachte ochtendlicht, de rode lucht na de zonsondergang met daaropvolgend ‘het blauwe uur’ en ‘s nachts de lichtjes aan de overkant. Niet dat het continue mooi weer was, de wind was er altijd met af en toe ook regen erbij, maar altijd trok de lucht wel weer open en konden we de dag beginnen en eindigen met een duik in de zee. Toen we eenmaal door hadden dat ook de restanten tentakels van de kwallen zorgden voor flinke jeuk (en ja, een warme douche maakt de boel alleen maar erger, typisch geval van Swimmers Itch) wijken we uit naar het nabijgelegen meer. Een soort van brede rivier met heerlijk schoon zoet water, kwalvrij bovendien. Omringd door groene oevers vol bomen, rotsen en heuvels, nergens huizen of een ander teken van leven. Er is zelfs een watervalletje, wat kun je nog meer wensen? Een met de natuur en de ongelofelijke luxe om dan het rijk alleen te hebben. Daar raak je de stress van de dagelijkse realiteit direct kwijt.

Ik besluit dan ook al snel om m’n terugvlucht te verzetten en wat langer te genieten van deze eenvoud en ongereptheid. Maar zeker ook van alle gezelligheid en de familie verhalen. Twee zussen en een broer, met ieder hun eigen herinneringen. Hoe het is om in een groot gezin op te groeien, hoe er naar de twee benjamins gekeken werd èn natuurlijk hoe die benjamins dat zelf ervaarden…

Overdag werk ik, maar ‘s morgens en ‘s avonds wordt er met z’n allen gegeten. We spieken in de verlaten loodsen en klauteren over de vele rotsen in het zachter wordende avondlicht. Laurens vindt de mooiste plekken, hoog boven alles uit met natuurlijk de baai beneden ons. Terwijl we de eenzame windsurfers bewonderen om hun kracht zingen we ondertussen mee met een ieders favoriet. Eenmaal weer terug ‘thuis’ staat er reeds eten klaar, wat een heerlijkheid.

Ook stonden er mooie wandelingen op het programma door het nabij gelegen Naturreservat Valön, ruig en verlaten. Of richting de op een heuvel gelegen zendmast, sculpturen bekijken op het Hunnebostrand, een dodemanssprong maken van 10 meter hoogte, kajakken, verrast worden het prachtig gerenoveerde Svenneby kerkje en slenteren door de iets toeristischer vissersdorpjes verderop.

Gerlesborg zelf, daar waar ons idyllische huis stond, is een kunstenaars gemeenschap, verder leeft men simpelweg zijn of haar leven, zo lijkt het. Het leven rondom de Bottnefjorden toont verre van gecompliceerd, al kan dat natuurlijk schijn zijn. De omgeving zorgt bij mij voor een soort tijdloos gevoel, behalve dan natuurlijk op de dagen dat ik aan het werk was. Eigenlijk het enige wat van essentieel belang was rekening houden met het feit dat de Systembolagets gesloten zijn in het weekend. Deze door de staat gerunde ‘slijterijen’ zijn sinds 1955 de enige mogelijkheid om iets met alcohol boven de 3.5% te kopen. Uitgezonderd natuurlijk pubs en restaurants, maar met zo’n toplocatie en bovendien zakken vol garnalen en verse zeevis in de koelkast heb je echt geen restaurant nodig. Daarentegen wel een goede witte wijn, dus voorraad aanleggen was noodzakelijk.

Anne-Marie, wat een topidee om dit allemaal zo te organiseren, en wat fijn dat we mochten komen. Tack! Genieten met een hoofdletter, mooie herinneringen achterlatend.

Denk niet dat ik anders snel bij de Bohuslän kust was beland. Daar waar een bezoek aan een supermarkt ineens bijna hectisch is (mede door de jullie gecreëerde koffiecorner!) en waar we moesten werken voor een goede latte. Maar… zal wellicht toch nog een keer teruggaan, o.a. voor de oesters uit Grebbestad. Ook toch maar eens een van boeken van Läckberg lezen waarin Fjällbacka centraal blijkt te staan. Zweden is duidelijk meer dan de zeeroversdochter Pippi, ABBA, köttbullar en Volvo.

Hej då