En dan is het tijd voor wat reflectie. En wellicht ook om wat uurtjes slaap te pakken, want 7 uur slaap in 3 nachten is natuurlijk niet bijster veel.

Samen met Carla vertrek ik naar de Pranamaya studio vanwaar we doorgaan richting Pharming. Klaar voor en nieuwsgierig naar een paar dagen yoga, -filosofie, introductie tot het Tibetaans boeddhisme en meditatie en hopelijk ook nog wat relaxen en lezen.

Pharming is slechts een uurtje rijden van Kathmandu, gelegen in de vallei rondom de stad, maar eenmaal daar is het meteen een ander gevoel. Rust, stilte, uitzicht en heel veel kloosters, volgens zeggen rond de 20. De reden daarvan is het feit dat de Asura-grot hier ook is, daar waar Padmasambhava, ofwel Guru Rinpoche, mediteerde. Deze bijzondere plek hebben we dan ook zeker bezocht. Niet dat ik vooraf hiervan had gehoord of gelezen, maar als we er toch zijn.. Om er te komen moesten overigens wel weer de stevige schoenen aan want de wandeling ging omlaag en omhoog en vv, dwars door rijstvelden heen, leek wel een trekkingsdag.. Je zou bijna een snickerbreak wensen. Al bleek ook hier het eten weer fantastisch, ayurvedisch en heel veel keus. Een ding is zeker, ondanks alle activiteiten kom ik eerder met wat kilo’s extra terug dan dat ik er een aantal achter laat.

Eenmaal in de, verrassend kleine, grot aangekomen, blijkt dat men liever ziet dat je buiten een kaarsje brandt maar ik loop stoïcijns met boterkaarsje en al naar binnen en niemand houdt me tegen. Ze voelden vast aan dat het een speciaal kaarsje was voor een speciaal meisje. Net als twee jaar terug in de heilige grot ergens hoog in de bergen. Net als toen voel ik een traan over m’n wang rollen en snak ik naar frisse lucht. Eenmaal weer buiten adem ik met diepe teugen nieuwe zuurstof in terwijl ik over het dal uitkijk, laat de uitslag alsjeblieft goed zijn.

Het Neydo Tashi Choeling klooster is een relatief nieuw klooster en mooi op een heuvel gebouwd met bij het complex  een guesthouse met verrassend luxe kamers. Zelfs WiFi op de kamer, dat hadden we tot nog toe nog niet eerder gehad. De komende dagen leven we in en rondom dit klooster, tezamen met zo’n 150 monniken die er wonen en studeren, maar waarvan er volgens mij een deel van op vakantie is.

De yogalessen worden gegeven door Anna, een Canadese die reeds 10 jaar in Nepal woont. Ze doet het echt super, elke les is verschillend maar altijd fijn. Een feestje! Al moet ik eerlijk toegeven dat ik de eerste dag tijdens de filosofie discussie, alsmede bij het mediteren, echt wel m’n best moest doen om niet in slaap te vallen. De ‘mouna of the mind practice’ (stilte) na de avondmeditatie kost me daatentegen geen enkele moeite. Ik schuivel naar m’n kamer, val neer op bed en weet nog net m’n alarm te zetten voor de volgende ochtend. Om half negen ben ik reeds diep in dromenland. Zal niet helemaal de bedoeling zijn geweest maar stil was ik…

Wel goed dat ik een alarm had gezet want nog voor de zon opkomt lopen we alweer naar de grote zaal van het klooster, daar waar ook het kolossale Boeddha beeld staat. Uitslapen is er deze trip eenvoudig weg niet bij. Het volgende (vroege) uur dreunen de mantra’s, trommels en toeters door m’n hele lichaam terwijl ik probeer een gemakkelijke houding aan te nemen, iets wat overigens niet lukt. De jongste monniken zijn afgeleid door hun bescheiden publiek (6 meiden) en eentje lijkt continue te denken, waarom zit dat mens toch zo te draaien, hoe moeilijk kan het zijn om stil te zitten in kleermakershouding? Nou, dus lastig voor mij, om over de lotushouding nog maar niet te spreken… dat is duidelijk level 2. Een uur is dan heel lang, ik moet denken aan de omschrijvingen van Janwillem van de Wetering in zijn boek De lege spiegel, ik herken het helemaal! Het jongetje van vier (?) wat me een soort van zit uit te lachen beheerst het duidelijk al een stuk beter. Nou ja, hij is dan ook in de leer voor monnik en ik niet, laten we het daar maar op houden.

Ondertussen laat het mooie weer me niet in de steek, zodra de zon opkomt is het heerlijk, elke dag weer. Zo lekker, vitamine D (en factor 30). En laat mijn kamer nu een balkonnetje hebben op de zonzijde, tussendoor heerlijk relaxen dus met een grote thermosfles thee. Uiteraard nog wel enigszins fatsoenlijk gekleed want overal lopen die monniken rond, alsmede tuinmannen en ander personeel maar ik vind dat een topje met sarong best mag, zodra buiten de kamer sla ik een doek om m’n schouders.

Kortom, was een prima plan om dit direct na de trekking te boeken, al was het slechts een paar dagen, het was heerlijk, goed voor lichaam en geest.
Vervolgens vertrek ik naar Tings voor de laatste twee nachten, m’n favoriete plek in Kathmandu. Dorje herkent me direct van 2 jaar terug (“you slept with my brother”, “no Dorje, I slept at your brother’s place, that’s something entirely different..”). Dit keer de nieuwe Corner suite op de top Floor, met privé terrasje en iets meer ruimte. Kortom, ook hier genieten van het heerlijke weer. Maar ook van het super ontbijt met vers gebakken brood en de yoghurt uit Bhaktapur, Juju Dhau, beiden nog net zo lekker als in mijn herinnering. Fijn einde van weer een mooie Nepal trip. Het land is prachtig maar hier zijn het oprecht de mensen die het land zo mooi maken.

Being in a beautiful place is more than observing what’s before your eyes. The experience of beauty and travel is an emotional one, brought about through context; there’s the people you’re with, or the people you’re not with; there’s your mood, where you are in life.