Nog een paar weken en dan is het gedaan met de rust. Dan passeer ik al rennend diverse heren (nee, nooit dames) met telelenzen, wachtend op dé grutto foto. Honderden  zijn er dan – voor de duidelijkheid, grutto’s, geen fotografen – , komend uit ver Afrika. Blijkbaar is de plas, omringt door gras, riet en moerasland een favoriete verzamelplaats waar ze ieder jaar terugkomen, ondanks het feit dat het inmiddels omsingeld wordt door lelijke bedrijfsterreinen. Daar hebben ze (nog) geen last van , al denkt hoogleraar trekvogelecologie Theunis Piersma daar anders over en hij zal het vast beter weten.

Desalniettemin.. (ook) ik zag het vanmorgen niet. Ik zag enkel een heel mooi, haast sereen, natuurgebied, klein gemaakt door de ochtendmist. Nog te vroeg voor de zon om door te komen, en blijkbaar ook nog te vroeg voor anderen en dus had ik het rijk voor me alleen. Genieten in optima forma van m’n ‘achtertuin’.

Ik besef dat ik via blogs veel deel over andere landen, verre landen, daar waar ik zo van geniet, daar waar ik vaak buiten mijn comfortzone ga en waar mijn zintuigen optimaal geprikkeld worden. Daar waar ik me verwonder, daar waar ik stil sta, daar waar ik Ervaar en Voel met hoofdletters. Echter, ik vergeet soms hoe mooi Nederland kan zijn, terwijl dat zó dichtbij is. Daarom hierbij wat foto’s van mijn zondagochtend-run / walk, gewoon om de hoek, nog geen 500m van mijn voordeur en slechts een paar kilometer van mijn geboorteplaats. Het geniet moment was er zeker niet minder door, je hoeft niet altijd ver weg te zijn. Gisteren heerlijke strandwandeling met wat vongole als lunch, vandaag dit moois als start van de dag, straks koffie met film in mijn favoriete filmtheater. Vanavond koken voor lieve vrienden die ik te lang niet heb gezien: een weekend in Nederland is helemaal zo slecht nog niet. Enjoy!

“don’t miss the sun today, worrying about about rain tomorrow”