I am in a New York state of mind.
En het is een heerlijk gevoel!

Ik vul de dagen met lopen, lopen en nog eens lopen. Met proeven, kijken en ervaren.

En, niet te vergeten, met van de zon genieten. Wat een geluk heb ik. De zomer schijnt echt slecht te zijn geweest maar deze week, zo vlak na alle regen en storm, is super. 26-28 graden, niets mis mee. Ik `doe´ Soho (leuke winkels en vooral prachtige gietijzeren gebouwen en bakstenengevels), Greenwich Village (heerlijk om doorheen te dwalen), Meatpacking District met z´n pakhuizen en filmsets, Chinatown, Little Italy (wel érg little trouwens), Tribeca, Central Park (geen muziek bij Strawberry Fields??), ik vergelijk Grace Church met St Patricks Cathedral, lees en leer over de cupcakes van Magnolia Bakery (moet wellicht toch echt af en toe de televisie aanzetten om bij te blijven), bengel met m’n voeten in de fontein van Washington Square Park (en dat is nog bescheiden want heel wat kinderen liggen languit in het water), ontbijt bij le Pain Quotidien (heerlijk brood, heerlijke muziek, heerlijke koffie en heerlijk om het verhaal van Alain Coumont, de oprichter, te lezen), slenter door MoMa (en de bijbehorende design store), vergaap me aan de mooie gangen en zalen van the NY Library, kijk vanaf de 70e verdieping van Rockefeller Center neer op Manhattan e.o.(the view is indeed ‘ridiculously amazing’), twijfel bij de Oesterbar in Central Station (11.00 uur is een beetje vreemde tijd voor een stapeltje oesters.. zelfs voor mij..) en natuurlijk natuurlijk vergeet ik ook Fifth Avenue niet.

Heel leuk vond ik Brooklyn Bridge Park. In de zomer wordt er elke donderdagavond een film op groot scherm vertoond en om met een ijsje op het gras naar een film te kijken met de lichtjes van Manhattan op de achtergrond is verre van vervelend.

Ook Ellis Island en het daarop gevestigde Immigration museum is indrukwekkend. Zo’n 12 miljoen mensen zijn via dit kleine eilandje Amerika ingekomen. Ikzelf werd al misselijk van het ultrakorte boottochtje heen en terug maar ik kan me indenken dat hun beleving heel anders was. Respect voor het antwoord van een Pools Joods meisje wat tijdens the mental health test de volgende vraag kreeg: “ how do you wash stairs, from the top or from the bottom?” Haar antwoord: “ I don’t go to America to wash stairs” (1917).

Ik luier, zonnebaad en geniet van het uitzicht in Battery Park om daarna weer een aantal zeer aangename uren door te brengen in het prachtige Metropolitan Museum of Art. Op de trappen van het museum besluit ik de laatste avond af te sluiten met een flink portie levendig Harlem, op zoek naar Soul Food en jazz muziek.

De Soul Food gevonden op een super gezellig terras, leek wel een film waar ik in beland was. De buurman testte m’n muziekkennis, hij was verrast. Ik zelf eigenlijk ook wel want veel gouwe ouwe. De serveerster behoedde gelukkig me voor mijn keuze, de specialiteit die ik wilde bestellen bleek namelijk orgaanvlees te zijn, een stel verderop ligt in een deuk als ik vertel waarom ik wel echt the black eyed peas als bijgerecht wil (over muziek gesproken, van dat genre wist die buurman dan weer weinig af) en ik moet vervolgens grinniken als ik de conversaties beluister van de andere buren. Imagine: hij – een best imposante en tikje angstaanjagende Snoop Dog look-a-like-  en zij een mengeling van Erykah Badu en Corinne Bailey Rae (om maar in de muziek te blijven). Zij wil proosten en hij duidelijk niet. een flinke discussie volgt over dit blijkbaar belangrijke item. “I´m not a sissy”! Ze ziet me lachen, hij krijgt zonder pardon en redelijk luid de wind van voren en ja hoor, bij de volgende coctail wordt er toch echt geproost. Ze kijkt me bijna triomfantelijk aan, het is duidelijk, she’s the boss.

De jazz begint helaas pas ruim na 23.00 uur en de buurt is niet dusdanig dat ik er in m’n eentje in het donker wil ronddwalen en dus besluit ik toch maar naar het hotel te gaan. Een goede nacht slaap zou ook niet gek zijn. Helaas is dat laatste me niet gegund wat er wordt tot 5 uur een feestje gevierd en ook al is de hotelkamer echt prima, het gebouw is nogal gehorig..

Toch vroeg op om ook de laatste ochtend optimaal te benutten en te genieten. Ik neem een kijkje bij de mega grote Columbia University (je zal bij Barack Obama in de collegezaal hebben gezeten..) en de eveneens best grote St. John kathedraal om vervolgens af te sluiten met het vlakbij gelegen Riverside Park. Een man pakt z´n saxofoon uit en ik ga lekker in het zonnetje zitten met een koffie en muffin. Helaas blijkt zijn muzikale carriere zich nog maar in het prille beginstadium te bevinden en na de nodige repeterende en enigszins valse toonladders werpen een oudere man en ondergetekende elkaar een veelzeggende blik toe en staan we tegelijkertijd met een glimlach op. Het uitzicht op de Hudson River is ook echt wel leuk als je erlangs wandelt…

Tijd om m’n rugzak op te halen en de bus naar het vliegveld te pakken. In het vliegtuig luister ik nog maar eens naar Alicia Keys en besef dat het echt waar is; “These street will make you feel brand new. Big lights will inspire you…” 
Een bestemming die duidelijk voor herhaling geschikt is! Wil het Guggenheim nog van binnen zien, een `Classic with a twist´ tosti eten bij the Milk Truck, een gospel kerkdienst bijwonen in the Abyssinian Baphist Church, Abercrombie & Fitch van binnen zien (schijnt te moeten hoorde ik achteraf..), een jazz jamsessieavond bij Showman´s meemaken, lunchen bij Pastis wanneer er wèl een plekje op het terras is en misschien ook nog wel een helicopter vlucht boven Manhattan.

Kortom, wanneer valt de volgende aanbieding in m´n mailbox?

“I´ve got a pocketful of dreams” 😉