… met niets te vergelijken. Anderhalve week geleden spontaan geboekt, drie uur later kwam het nieuws over Irene door (altijd fijn als je je hotel non-refundable hebt geboekt), maar gelukkig heeft ze in de stad zelf niet al te veel schade achtergelaten en was ze bovendien op tijd weer vertrokken. Dus niets stond me meer in de weg voor die onvergetelijke NYC ervaring.

Na enige stress in Philadelphia (twee uur overstap tijd bleek toch niet zo ruim te zijn, wat een controles… met slechts vijf minuten speling haal ik de vervolgvlucht) alsnog relaxed in New York.De bus naar Manhattan gaat via Harlem en zit stampvol dus meteen een kijkje in het dagelijkse leven. De pleuris breekt uit wanneer twee bro’s instappen zonder te betalen en de chauffeur weigert verder te rijden. Hij krijgt om z’n zachtst gezegd `bijval´ van de vele aanwezige big mama’s die moe zijn en naar hun kinderen willen. Don’t mess with them… De jongens taaien uiteindelijk af, persoonlijk had ik ze niet durven tegenspreken, ze hadden zonder problemen kunnen figureren in de docu Lost Boys. Brooks, de dame naast me, kakelt gewoon door en zegt ironisch genoeg: ” The city that never sleeps, sleeps since 9/11″. Tja, wat moet je daar nu op antwoorden?  Het is maar wat je onder slapen verstaat. Dat belooft wat… Ik zet m’n iPod op m’n oren: Jay-Z en Alicia Keys. Welcome to NY 🙂

Als ik even later na een wandeling door Central Park op een terrasje op Broadway zit, kan ik amper geloven dat ik er echt zit. Dat is het leuke van last minute boeken en tot het laatste moment doorwerken, voor je het weet ben je er dan ook opeens.

De volgende dag uiteraard vroeg op, ik heb energie voor tien. Metro naar Brooklyn en genieten van het prachtige uitzicht op Manhattan, uiteraard met een grote Starbucks cappuccino in m’n hand. Slenteren door Brooklyn wat nog rustig en slaperig aandoet, praatje met de schoonmaker van the Plymouth Church over Uncle Tom´s Cabin en dan de brug overlopen, rechtstreeks de drukte in.

Op veler aanraden had ik de Linda New York Special gekocht en inderdaad, rondom Wall Street lopen de dames inderdaad op sportschoenen onder hun mantelpakjes, de hakken in de tas mee. Ik slipper er maar vrolijk tussendoor. Bijzonder om the New York Stock Exchange ‘in het echt’ te zien, wat daarbinnen gebeurt heeft zoveel effect op de wereldeconomie.
Maar nog vreemder vind ik het om dan even verderop opeens voor Ground Zero te staan. Ik zit er wel een uur op de stoep en zie continu vliegtuigen overvliegen, bizar en triest gevoel.

Uiteindelijk maar diep adem gehaald, het liedje van Adca & de Munnik schiet door m’n hoofd, en dat is wat ik doe.

Wat ik echt heel leuk vind aan de stad is de combinatie van drukte en hectiek met daartegenover de vele parken met genietende mensen, ontspanning en altijd wel iemand die een ‘optreden’ verzorgt. Kinderen die in de fonteinen spelen (ja, het is héérlijk maar dan ook echt héérlijk weer….) straatartiesten, – muzikanten, schakende oude mannetjes, skaters… Van de parken komen High Line Park en Bryant Park hoog in mijn top tien. Hulde aan degene die het verzonnen heeft om een oud spoor om te toveren tot een park op tien meter hoogte. Love it!Ik eindig de dag op Time Square, is toch wel een beetje een must, toch? En ja, het is wat ik ervan verwachtte; druk, veel neon (heel veel neon), maar mijn plek is het niet echt. Richting een terrasje en hotel dus, maar niet voordat ik van een voet massage en pedicure heb genoten in een van de vele manicure shops. Zeer aangenaam na zo’n dag lopen al moest ik nog hard werken om ze te overtuigen dat ik echt geen interesse had in the very trendy bright yellow nail polish.

WAT EEN STAD…