Wie herkent het niet bij de eerste zin? Appeltje eitje als je het leest, maar toch was het best moeilijk om de nummers van de karaoke koning van Pangangan Island te herkennen, ondanks dat hij denk ik echt z’n best deed en zichzelf een zwaar trainingschema had aangemeten. 24/7 is echt niet heel erg overdreven. En aangezien mijn bungalowtje VIP karaoke locatie was heb ik zijn progressie goed kunnen volgen.

Ik werd ’s nachts bijna wakker wanneer het even stil was 😉

Deze karaoke activiteiten even buiten beschouwing gelaten is Pangangan een klein, bescheiden en heel rustig schiereilandje met veel mangrove en door een 5 km lange dijk verbonden met Bohol. Hier een leuk resortje. Om foutieve beeldvorming te voorkomen; 5 hutjes, zonder ster classificatie, en je hebt hier toch al een ‘resort’, met hangmatten, schommel en ligstoelen aan de waterkant, een barretje, aardige en behulpzame eigenaren en mensen die snappen waar een keuken, hoe eenvoudig ook, voor bedoeld is. Namelijk om verrukkelijke en mega king prawns met garlic rice te maken! Het ligt buiten het toeristische Panglao/Alona beach gebied en ook achteraf gezien heb ik zeker geen spijt van mijn keuze. Ben natuurlijk wel een kijkje gaan nemen op Alona beach (uurtje rijden) maar vond het eerlijk gezegd niet zo veel bijzonders. Daar vlakbij wel naar the Bee Farm geweest. Een ecologisch instituut, inmiddels zwaar gecommercialiseerd maar nog steeds een mooie locatie en the spicy flower garden salad is om voor terug te komen (ik ga ‘m denk ik introduceren bij Villa Augustus, past daar ook wel op de kaart, bovendien dichterbij in het dagelijkse leven).

Er zijn een aantal must do’s als je op Bohol bent en de Chocolate Hills is er toch wel één van. Door het niet geheel droge ‘droge seizoen’ zijn ze meer groen dan chocoladebruin maar desalniettemin best grappig. Allen redelijk identiek van vorm en slechts max 100m hoog. Bij het uitzichtpunt ladingen locals en enorme commercie. Leuker vond ik het Tarsier Research & Development Center, daar waar die schattige kleine spookdiertjes wonen. Slechts zo’n 15 cm groot, een rond koppie dat ze 180 graden kunnen draaien (nee.. niet net als ik een foto wil maken..) met belachelijk grote ogen die niet echt niet in verhouding staan tot kop en romp. Om deze ongetwijfeld tot de verbeelding sprekende omschrijving compleet te maken hadden ze ook nog rare lange dunne vingertjes met aan het uiteinde soort ronde kussentjes. Eigenlijk deden ze me vooral aan E.T. denken. Alleen dan met een dikke vacht, al was daar weinig van over aangezien de regen met bakken naar beneden kwam, net toen we op zoek waren naar deze bijzondere beestjes. Kortom, een natte plukkerige vacht en grote zielige ogen, ik kreeg direct medelij.

Hier ook op dolfijnenjacht geweest. Wederom vroeg de wekker want 4 uur vertrek en dat soort tijden zitten niet bepaald in m’n vaste ritme. Eenmaal op het water bleek dat er meer mensen deze moeite hadden genomen. En toen de dolfijnen eenmaal gespot waren leek het echt wel een jacht, ik telde al snel 25 bootjes. Vreemd genoeg leken flipper en zijn vriendjes er geen last van te hebben, althans, ze bleven vrolijk dartelen, springen en zwemmen, zo ook recht voor ons bootje, wat ik natuurlijk wel attent vond. Daarna beetje snorkelen bij Balicasag Island en de ochtend vliegt voorbij, zelfs met zo’n vroege start.Echt waanzinnig snorkelen was het echter bij Cabilao Island, niet ver van het resortje af en aangezien je daar heel eenvoudig boot met bemanning kan huren zijn keuzes snel gemaakt. De zee is kalm dus ik kan de boottochtjes verrassend goed handelen. Ik wilde ook graag duiken bij Cabilao, helaas stond het duikcentrum me helemaal niet aan. Zeer ongeïnteresseerde Duitse dame, en dan ga ik niet aan een duik beginnen. Maar zoals gezegd was het snorkelen al heel gaaf en toen we hoorden dat we verderop de blacktip reef shark konden zien (‘zwart getipte ondiep water haai?’) werd ik helemaal blij. Helaas eenmaal daar een wat vreemd verhaal; geen gids beschikbaar omdat de burgemeester op het eiland was. So what zou je denken maar daar dachten zij anders over. Helemaal snappen deed ik het niet maar dus geen haaien, althans, niet in mijn gezichtsveld. ’s Avonds maar een gin tonic om over de teleurstelling heen te komen, zo eenvoudig is het leven hier op de eilanden. Die hielp ook goed om even later dapper de 2e mega kakkerlak in mijn kamertje te vernietigen. Heeft hier volgens mij niet zoveel met schoonmaken te maken als wel met het vochtige en warme weer. Desalniettemin zijn ze angstaanjagend groot, maar gelukkig is mijn slipper dat ook.