De eerste nacht in de tent wordt wisselend ervaren. In sommige tenten was het héél stil, in andere iets minder, de geluidsoverlast varieerde van gesnurk tot gelach en van rennende ezels tot vloekende wc gangers die vervolgens hun mummiezak niet meer inkomen. Ik was verantwoordelijk voor variant 2 en uiteraard ook nr 4. Maar.. alle slaapzakken waren warm genoeg en de matjes zacht genoeg.

Om 6 uur worden we gewekt met thee bij de tent. 6 uur opstaan lijkt dus de standaard tijd te gaan worden. Vervolgens staat er pap klaar. 3x slikken maar goed, je moet alles proberen dus ook pap. Met honing schijnt het te doen te zijn, ik presteer het alleen om er per ongeluk jam in te doen. Nou ja, wist toch niet hoe de smaak hoorde te zijn. Echter… er komt nog een 2e gang: ei met gebakken worstjes van de varkensboerderij met Binod’s vader. Local én biologisch. Uiteindelijk prima start van de dag.
Doordat we gisteren eindigden op de oorspronkelijke lunchplek wordt het programma wat aangepast. Helaas passeren we nu niet het dorpje Sindi. Het oorspronkelijke plan was om daar de geweldige Waves For Water waterfilters te demonstreren en uit te delen aan de lokale bevolking. We gebruiken deze filters ook zelf en ik ben diep onder de indruk. Zo simpel en effectief!
Anderzijds, ik had ook de dag van gisteren niet anders willen zien, dus het is goed zo. Er komt nog wel een andere gelegenheid.
We starten (wederom) met een flinke klim dus we zijn snel warm, de zonnebrand druipt van de gezichten, fleeces worden in de tassen gepropt en de waterzakken raken direct wat leger. Mooi, scheelt gewicht! Zei zij die amper iets op haar rug had… de dragers en muilezels hebben het duidelijk zwaarder, al lopen ze overigens sneller…
Uitzichten zijn prachtig, de lucht is zo ongelofelijk helder en blauw, zelfs in Kathmandu zagen we de witte toppen, laat staan hier. Wat een feest!

Het eindpunt is the Rivercamp en de tussenstop is Pasgaun, wat ‘dorp’ betekent (handige benaming).
Het dorp bestaat vooral uit een groot voetbalveld en binnen 2 minuten zijn we met de lokale kids een balletje aan t trappen (met recht ‘balletje’ want het was een overgooi speelgoedballetje, aldus Brenda) gevolgd door een potje frisbee. Ondertussen wordt er alweer een heerlijke lunch geprepareerd terwijl de muilezels voorbij sloffen met onze tenten en bagage op hun rug.

Na de lunch en mini stretch /  yoga oefening starten we met een klim die de eerdere ruimschoots overtrof, om vervolgens weer steil naar beneden te gaan, over hele glibberige stenen. Met name dat laatste viel best tegen, want vallen wil je nu eenmaal niet dus slowly slowly is het motto.
We eindigen bij een waterval, maar komen tegen het donker aan dus geen beste timing voor een verfrissende douche aangezien het na zonsondergang direct flink afkoelt. Bovendien zie je in het donker de bloedzuigers niet en dat idee staat me toch wat tegen. Wellicht morgen een splash in de rivier?
Het kampement staat midden in een rijstveld (alias graancirkel volgens Carla) met uitzicht op bergtoppen en de waterval. Die restanten rijstplanten zijn overigens nog verrassend hard, om maar niet te spreken van de stenen tussen die bedjes. Kortom, hoofdlampen op om niet te struikelen. Gelukkig had ik die wél aangeschaft.
Inmiddels hebben we er al een goed ritme inzitten: Tent ‘inrichten’, wassen, alle lagen kleding aantrekken, pre diner drinks, diner, after diner drinks, after after diner drinks, her en der massages, tandenpoetsmomentjes bij het licht van de grote volle maan om vervolgens met de slappe lach de tent in te kruipen. Drankvoorraad is een combi van rode wijn uit t vliegtuig, lokale rum, lokale tsunami en Jim Beam bourbon. ‘Sharing is caring’!

Groet vanuit ‘(river) basecamp Himalaya Challenge’.