Jaaahhh, Bangkok. Daar waar we maar één doel hebben, namelijk een nieuwe camera kopen. Helaas is de eerder gestolen Ricoh GR niet opgedoken gedurende onze Laos trip en het kapotte scherm van mijn iPhone alsmede het verschil in kwaliteit wordt niet ideaal bevonden. Zit ook wel een kern van waarheid in, met zonnebril op zie je helemaal niets op het scherm en dus is het resultaat niet altijd 100% succesvol.

Er is een grondig online vooronderzoek uitgevoerd, inclusief veelvuldig mailcontact met AV Camera. Dit zorgt dus ook nog voor een gerichte actie want we weten waar we naartoe moeten en eigenlijk staat reeds de gewenste tweedehands Fuji X100F al klaar. Ze zijn daar duidelijk experts en liefhebbers, ik voel me volledig een buitenstaander met m’n iphone foto’s en kijk maar wijs een beetje mee. Deze shop hadden we zonder het World Wide Web nooit gevonden, want niet bepaald gevestigd in een logische buurt en ook de uitstraling vanaf de straatkant is wat twijfelachtig. Maar, zoals gezegd, super kundig en super service en na de creditcard getrokken te hebben lopen we blij als een kind weer de stadse hitte in. De eerste foto’s worden geschoten, geen Thai lijkt te ontkomen aan zijn camera. Wellicht handig om de opslagcapaciteit van de cloud te gaan controleren, ik gok zomaar dat er een upgrade gaat plaatsvinden…

De bootservice over de rivier is echt een genot in een stad als Bangkok. Vaak druk, men probeert zelfs op de populaire opstapplaatsen de doorstroom middels megafoon te regelen, hetgeen overigens maar zeer beperkt lukt. Heerlijk om naar te kijken, onderwijl zorgt een verkoelend windje ervoor dat je huid net iets minder plakkerig aanvoelt. Voor even dan. Ook is het leuk voor het overzicht van de stad. Oude tempels en hypermoderne architectuur lijken kriskras door elkaar te staan, soms ook nog wat oude koloniale huizen ertussen. Mooi om vanaf het water één van de laatste, en vooralsnog hoogste, creatie te zien: de MahaNakhon toren van Ole Scheeren. Onmiskenbaar een OMA creatie (Rem Koolhaas).

Na nog een stop bij de, altijd weer verrassend grote, reclining Buddha van Wat Pho èn een vergeefse zoektocht naar een geldwisselkantoor die onze Laotiaanse kips wil accepteren, (want ja, we vonden opeens nog een flinke voorraad en nee, niemand buiten Laos wil kips hebben, ondanks de grote hoeveelheid nullen per bankbiljet) is het alweer tijd voor de inmiddels bekende rit richting vliegveld. Bangkok blijft deze reis gelimiteerd tot een overstap hub: Van Japan richting Cambodja en van Laos richting India. Gelukkig zorgt het heerlijke street food met een Chang biertje en de Chao Phraya rivier taxi iedere keer weer voor een vertrouwd gevoel. We zijn klaar voor de volgende bestemming, met het fototoestel in de aanslag.

India here we come!