Ik ben er helemaal klaar mee! Die mesjes in m’n keel moeten nu maar voor eens en altijd bestreden worden. Rondreizend met een geboren Scheveninger is er uiteraard maar één remedie: zout zeewater en gezonde zeelucht. Nu kan het natuurlijk toeval zijn, maar vijf dagen lang een ochtend duik, héél veel gember honing citroen thee drinken, pepermunt olie snuiven en een flesje gepeperde Krishna Thulasi hoest siroop lijkt het gewenste effect te hebben. De eetlust en energie komt terug en een Ayurvedische massage maakt het af. Ik ben er weer!

The (beach)place to be – vinden wij – is Kudle Beach. Een mooi en rustig strandje met een zee van groen als achterland. Aan de rand wat tentjes om te eten, wat slenterende koeien over het strand, wat honden met de nodige puppies, wat hippies, wat yoga fanaten en de diverse Indiërs die voor een korte break naar de kust komen.

Zo’n 20 minuutjes lopen brengt je op Om beach. Hier is het heel wat drukker, mede omdat het beter bereikbaar is met een auto. We nemen op zondag een kijkje en zien een bananen boot en volleybal net, een jetski, maar ook dromedarissen waarop een ritje mag worden gemaakt. Rustig staan ze met hun grote voeten in het zand. Strandzand in plaats van woestijnzand. Het lijkt de 9-jarige Rocky niet veel uit te maken. De eigenaar van Rocky is een zachte, nog verlegen jongen. Het geld moet verdiend worden in de zes maanden dat de boel hier geopend is. Tijdens moesson is er niets. Ik zie in de paar uur dat we er zijn dat er welgeteld één ritje is gemaakt. Hopelijk is er nog een andere bron van inkomsten waar wij geen weet van hebben.

hill top

We hebben een mooi huisje op Kuddle Hill top. Vijf minuten lopen naar beneden en we zijn op het strand en vanuit het huisje zelf hebben we een geweldig uitzicht. Vanaf het terrasje en zelfs vanuit bed. Wat een luxe. Het was een beetje een lucky shot via Airbnb met een wat vage beschrijving en vooral foto’s van de hangmat tussen de bomen met uitzicht op zee. Dat is overigens wel het soort marketing waarbij je mij al deels gewonnen hebt. Dat het vervolgens allemaal nog niet helemaal klopt is typisch India. Goede bedoelingen, slechte finishing touch. Denk hierbij aan: wél een waterkoker, maar nergens een stopcontact op een hoogte dat het snoer toereikend is. Een riolering die halverwege ons verblijf deels vervangen moet worden om woekerende boomwortels te verwijderen. Ook zijn we inmiddels experts in soldaten, verkenners, larvenverzorgers, voedselmakers of -verzamelaars, slavenhalers en natuurlijk de koningin. Kortom, hoe functioneert een mierenkolonie? Denk dat we alle rollen in ons badkamer vertegenwoordigd hebben, met name ‘s nachts. Daar heb je dus tijd voor tijdens een vakantie, om te leren over kolonievormende sociale insecten, behorend tot de orde van de vliesvleugeligen. Terwijl je onder een loom draaiende plafond ventilator ligt, of in die hangmat van de marketing foto’s. De absolute bonus hier is het uitzicht, een goed restaurant en de top van de heuvel. Dat is een soort van savanne met een paar rotsen om geheel prive de zonsondergang te bewonderen. Oja, en laten we de acht puppies niet vergeten. Twee weken oud, past met gemak in de rugzak, zo lief!

Gokarna, daar waar Kudle Beach toe behoort, is een echt tempel dorpje. Beetje vergelijkbaar met Udupi, waar we ook een paar dagen waren. Gokarna ligt een kleine 200 km noordelijker langs dezelfde kustlijn. Hier wat meer toeristen en neergestreken hippies die wellicht het nog wat noordelijk gelegen Goa niet meer interessant of te commercieel vinden. We zitten nu in het zogeheten hoogseizoen (nov-jan), maar als dit inderdaad het hoogseizoen is dan is het hier nog steeds erg ‘low key’.

Met een riksja zijn we in een paar minuten vanaf onze heuvel in het stadje. Wel grappig, ze nemen super smalle steegjes en weten precies hoe ze er kunnen komen. We houden uit zelfbehoud handen en voeten goed binnenboord. Een koe als tegenligger is een ingewikkelde situatie. Wie moet wijken? Zijne heiligheid de koe of de riksja met bezoekers uit Nederland. Ditzelfde dilemma ervaarden wij ook toen we rondom het heilige Kotiteertha liepen.

Kotiteertha is een heilige vijver, of eigenlijk een zes hectare grote heilige tank. Omringt door vrolijk gekleurde kleine tempels met daarachter deels het groen van de palmbomen. Pelgrims en pseudo pelgrims kunnen hier een dompelbad nemen voordat ze de tempels bezoeken.

Toen wij er waren was het heel rustig. Vreemd, leek wel siësta tijd. De enige die actie vertoonden waren waren de diverse koeien en wijzelf. Normaal loop je er zo langs, echter deze dame vond ons blijkbaar niet de geschikte passant en wilde haar kalfje beschermen. Nadat ze eerst Joris bijna op de horens nam was ik ook aan de beurt. We hadden helaas niet veel uitwijk mogelijkheden, behalve wellicht het heilige water. Dat had echter een acrobatische manoeuvre moeten zijn. Bovendien had Joris daar net uitgebreid zijn schoen gereinigd, dit vanwege een over het hoofd geziene heilige koeienvlaai. Dat was waarschijnlijk zijn straf. Dat doe je gewoonweg niet in een heilige vijver. Daarnaast is het vervolgens ook niet erg aantrekkelijk om je ritueel bad te nemen. Of te vluchten voor een boze koe.

Volgens de mythologie zou Kotiteertha de bron zijn van duizend bronnen en het wordt druk bezocht als eerste spirituele stopplaats alvorens verder te gaan richting de Mahabaleshwar tempel. Vrijwel alles in dit bedevaartsoord hangt samen met eerbied te betuigen aan Lord Shiva en voorouders.

Wij hebben de duik dus achterwege gelaten en daarmee mogelijk de kans op religieuze verlichting verkleint. Er zijn hier verder nog een aantal heilige ghats en vele heilige tempels en heiligdommen. We gaan ze deze keer niet allemaal af. Wel nemen we nog even een kijkje bij de staande Ganesha met het gat in z’n hoofd, veroorzaakt door de boze Ravana. Deze kleine tempel kent strikte kleding voorschriften en toeristen zijn niet welkom. Ons aangeschafte bananenblad met bloemetjes (jawel, inclusief een oranje afrikaantje, omdat het Ganesha is…) zorgt voor een open deur en een luide bel. Echter, even later wordt ons mini offertje toch wel redelijk respectloos in een hoek gedirigeerd. En blijft uiteraard een duidelijk verschil en dat is maar goed ook.

Voor wie meer wil weten over dit bescheiden maar zeer heilige tempeltje – een must voordat je de grote tempel bezoekt – zie deze link: https://www.gosahin.com/places-to-visit/maha-ganapati-temple-gokarna/

De straatjes rondom de tempels en heiligdommen hebben een leuke sfeer en bij een tentje nabij bestellen we een lekkere Gobi Manchurian. Wat ons betreft een goed voorbeeld van Indiaas Chinees eten. Niet te pittig dus de keel kan het aan.

Terwijl we wachten blijkt dat we tegelijkertijd de ideale fotoshoot spot hebben. Iedereen loopt hier namelijk van strand naar tempels, inclusief drommen schoolkinderen en grote families. Het is hilarisch want zodra ze de camera zien wordt er geposeerd en een praatje gemaakt. Zorgt telkens voor een soort opstopping. Ze vinden het zo leuk om op de foto te gaan, jong en oud. Ik begrijp er eigenlijk niets van, maar het is het natuurlijk een walhalla voor de straat fotograaf naast me. Kortom, diverse bestellingen volgden zodat we daar mooi konden blijven zitten.

Uiteindelijk blijkt ‘s nachts dat Ganesha ons misschien toch beschermt heeft. Thuis in Rotterdam is er een gaslucht en Stedin, brandweer en politie zijn in actie gekomen. Gelukkig op tijd want er was inderdaad een lek bij de buren, kan zomaar snel gaan. Namaskar Ganesha; beschermgod van reizigers.

Tot zover Gokarna, geschreven op ons balkonnetje met uitzicht op strand en zee. Morgen gaan we weer het binnenland in. Met andere woorden, nu nog snel een duik. Het water is zalig, niet te warm, niet te koud. Wat golven om op mee te liften en wat wolken voor de zon als natuurlijke filter. Wat wil je nog meer? Belangrijkste, het zeehospitium heeft gewerkt. Ik ben weer fit en we gaan weer verder!